Mroczna strona 100 Hz

100, 200, 400, 600, 800, 1200 herców – wyścig na herce trwa w najlepsze. Producenci prześcigają się w zachwalaniu telewizorów wyposażonych w „technologie” gwarantujące „niezrównaną płynność ruchu” czy „ostrość dynamiczych scen” jak w poniższych przykładach:

Niestety, nikt nie mówi o negatywnych skutkach stosowania układów „stuhercowych”, bo tak je zbiorowo będziemy nazywać z naszym artykule.

Gwoli wyjaśnienia przez „układy x-hercowe” rozumiemy układy, które:

– poprawiają rozdzielczość obrazów ruchomych (tj. zwiększają ich ostrość),

– poprawiają płynność ruchu obiektów ruchomych.

Układy tego typu są dobrze znane pod zastrzeżonymi nazwami handlowymi poszczególnych producentów:

Active Vision (Toshiba)

Clear LCD, HD Natural Motion (Philips)

Intelligent Frame Creation (Panasonic)

Motionflow (Sony)

Motion Plus (Samsung)

TruMotion (LG)

itp.

Metod osiągania zamierzonych rezultatów jest bardzo dużo: od techniki „overdrive” w matrycy LCD, poprzez interpolację dodatkowych pośrednich klatek obrazu, stosowanie skanującego (scanning backlight) czy migoczącego (backlight blinking) podświetlenia, aż do wstawiania czarnych (BFI – Black Frame Insertion), czy ciemnych (DFI – Dark Frame Insertion) klatek obrazu, żeby wymienić choćby te najbardziej znane. Zostawmy jednakże na boku stosowane przez inżynierów sztuczki i skoncentrujmy się na tym co widać, czyli na … efektach ubocznych, o których producenci wolą raczej milczeć.

SCENA PIERWSZA

Powyższe sceny pochodzą z płyty testowej DVE HD Basics (Joe Kane Productions, 2008).

SCENA DRUGA

Powyższe sceny pochodzą z filmu Hazardzista (Owning Mahony) w reżyserii Richarda Kwietniowskiego.

SCENA TRZECIA

Powyższe sceny pochodzą z płyty demonstracyjnej ’08 Viera Demonstration Disc Vol. 1.

Jak widać „układy stuhercowe” potrafią generować duże ilości niepożądanych zniekształceń, zwanych artefaktami. Czasami artefaktów jest tak dużo, że nie pozostaje nic innego jak „stuhercowy” układ po prostu wyłączyć. Tylko, że w takim przypadku rozdzielczość obrazów ruchomych drastycznie spada, zwłaszcza w przypadku telewizorów LCD.

Oczywiście są też układy, które generują niewiele artefaktów. Na przykład układ Active Vision M200HD zastosowany w Toshibie 40WL768 bezbłędnie odtworzył scenę nr 3. Co ciekawe, nowsza wersja tego układu zastosowana w Toshibie 55ZL1 (tj. Active Vision M800 HD) nie działała już tak czysto.

A zatem które układy są najlepsze? To trudne pytanie, bowiem działanie układu o tej samej nazwie zależy od jego implementacji w konkretnym modelu telewizora. Jak zatem dowiedzieć się, czy układ zastosowany w danym modelu gwarantuje wysoką rozdzielczość dynamiczną generując przy tym mało niepożądanych artefaktów? Nie ma wyjścia – czytajcie nasze testy.

© TV TEST 2011