Samsung 48J5600 (test)

W telewizorze zastosowano wyświetlacz ciekłokrystaliczny (LCD) typu VA. Jest to najprawdopodobniej własna konstrukcja Samsunga, która zapewnia kontrast w górnym zakresie przeciętności.

W testowanym egzemplarzu 48J5600 czerń była idealnie jednolita – aż przyjemnie było patrzeć. Nieskalibrowana jasność maksymalna wyniosła 245, a minimalna 14 cd/m²

Odwzorowanie kolorów (na wprost) w ustawieniach fabrycznych trybu Film było dość dobre, a średni błąd (delta E) wyniósł 2,7. Telewizor ma zarówno 2-punktową, jak i 10-punktową regulację balansu bieli oraz możliwość kalibracji poszczególnych kolorów (RGBCMY). 48J5600 kalibruje się wspaniale – po kalibracji średni błąd odwzorowania barw spada do 0,7, czyli poniżej bezwzględnego progu postrzegalności (jedynie niebieski „wybija się” ponad 1,0).

Kolory bledną pod kątem – może nie jakoś dramatycznie i chyba nawet nieco mniej niż w innych telewizorach z matrycą VA, ale gdy siądziemy blisko na wprost lewej krawędzi ekranu to kolor czerwony przy prawej krawędzi jest dużo mniej nasycony (niemal ciemny róż).

Rozdzielczość dynamiczna (ostrość ruchu) wyniosła 450 (na 1080) pionowych linii (co jest typową wartością dla 60-hercowych matryc VA) i to niezależnie od tego, czy włączymy opcję Wyraźny ruch LED (WRLED), czy też nie. Inaczej mówiąc, poza zmniejszeniem jasności WRLED w 48J5600 nie robi w zasadzie nic. Kontury obiektów ruchomych zostały powielone sześciokrotnie. Telewizor nie zdał testu „jednego piksela”. Smużenie oceniam jako „średnio-duże”.

Odtwarzacz multimediów (firmware 1411) bezproblemowo odtworzył pliki avi, flv, mkv, mov, mp4, mts (i/p), tp oraz wmv. Krótko mówiąc, było dużo lepiej niz w modelu 32J5100.

Brzmienie w miarę czystę i całkowicie akceptowalne do słuchania wiadomości i dialogów filmowych. Do muzyki i filmów konieczny będzie zakup głośników zewnętrznych.