Podział na lepsze i gorsze telewizory 4K (Ultra HD) jest faktem, któremu nie da się zaprzeczyć. Aktualnie na rynku można wyróżnić co najmniej 3 klasy telewizorów 4K:
- pseudo 4K (wyświetlacze RGBW LCD),
- tanie 4K (wyświetlacze RGB, 60Hz, bez szerokiej palety barw i HDR),
- dobre 4K (wyświetlacze RGB, 120Hz, szeroka paleta barw, z HDR lub bez).
Pisałem już o tym dlaczego warto kupić telewizor z matrycą 120 Hz. Pomimo tego, dobry telewizor to nie tylko 120-hercowa matryca, lecz także:
- pełna rozdzielczość Ultra HD (3840×2160) bez zredukowanej liczby subpikseli oraz manipulacji i sztuczek w rodzaju „subpixel rendering”,
- szeroka paleta barw,
- 10-bitowy wyświetlacz i tor wizji,
- HDR.
Ponieważ przeciętnemu nabywcy trudno określić, który telewizor ma, a który nie ma ww. funkcji, UHD Alliance ogłosi dziś na targach CES szczegóły programu UHD Premium Certification. Telewizory, które spełnią podwyższone wymagania będą miały prawo nosić takie oto logo:
A oto szczegółowe wymagania dla telewizorów Ultra HD Premium:
- pełna rozdzielczość Ultra HD (3840×2160) bez zredukowanej liczby subpikseli oraz manipulacji i sztuczek w rodzaju „subpixel rendering”,
- szeroka paleta barw (co najmniej 90% DCI-P3),
- 10-bitowy wyświetlacz i tor wizji,
- HDR (gamma zgodna z SMPTE ST2084),
- szczytowa jasność co najmniej 1000 cd/m2, a czerń poniżej 0,05 cd/m2 (dla LCD),
- szczytowa jasność co najmniej 540 cd/m2, a czerń poniżej 0,0005 cd/m2 (dla OLED).
Czas pokaże, czy telewizory Ultra HD Premium spełnią pokładane w nich nadzieje, ale jedno jest już teraz pewne: 5 stycznia 2016 roku przejdzie do historii jako początek formalnego podziału telewizorów 4K na lepsze i gorsze.
Więcej o pułapkach czyhających na nabywców telewizorów 4K znajdziecie w moim artykule Uważaj, jeśli kupujesz tanie 4K.