LG OLED55C8 – test

Firma LG postanowiła zróżnicować swoją ofertę telewizorów OLED na rok 2018 pod względem jakości obrazu. Seria B8 otrzymała niższej klasy procesor i tor wizji, natomiast najbardziej zaawansowane rozwiązania (jak np. procesor Alfa 9) wprowadzono w seriach C8 i wyższych. Czy 55C8 rzeczywiście oferuje lepszą jakość obrazu od 55B8? Moim zdaniem zdecydowanie tak.

55C8 może pochwalić się lepszą gradacją bardzo ciemnych odcieni szarości leżących w pobliżu czerni oraz dokładniejszą reprodukcją odcieni kolorów. To drugie nie byłoby możliwe bez wprowadzenia zaawansowanej macierzy korekcji barwnych 3D LUT (aż 35937 punktów korekcji) oraz współpracy z renomowaną firmą Technicolor. To właśnie w trybie obrazu o nazwie „technicolor ekspercki” LG 55C8 może poszczycić się bardzo dobrą reprodukcją barw (średnia dE94 równa zaledwie 3,02) i to już w ustawieniach fabrycznych.

Pod względem czerni i kontrastu 55C8 oferuje typowe zalety OLED-ów. Jednolitość obrazu była znacznie lepsza od tej w 55B8, natomiast cienkie pasy (ang. banding) pojawiające się w bardzo ciemnych szarościach i trapiące niemal wszystkie bez wyjątku telewizory OLED również wystąpiły w 55C8, ale były raczej słabo widoczne. Ponadto 55C8 był wolny od zjawiska „ziarnistości czerni”, którą można było niekiedy zauważyć na ekranie tańszego 55B8.

Sporym atutem jest funkcja „redukcji szumów” …

… która pozwala poprawić jakość materiałów silnie skompresowanych, od których aż roi się w serwisach typu YouTube. Działanie funkcji  redukcji szumów w opcji „wyłączona” i „średnia” można zobaczyć na zdjęciach poniżej.

redukcja szumów wyłączona

redukcja szumów średnia

Warto zaznaczyć, że w tańszym modelu 55B8 brak ww. funkcji (ona jest co prawda w menu, ale nie usuwa konturów).

Jasność obrazu w trybie HDR była trudna do ustalenia ponieważ była zmienna. Z chwilą wykrycia 5-procentowej planszy pomiarowej 55C8 zaświecił dość jasno: 754 cd/m^2, ale po dwóch minutach jasność zaczęła spadać bowiem załączyły się mechanizmy ochronne panelu OLED. Po trzech minutach jasność osiągnęła 605 cd/m^2. Odniosłem wrażenie, że 55C8 jest dość „wyżyłowany” w kwestii jasności obrazu HDR, co jest kolejną zachętą do tego, aby użytkownik nie przerywał cykli kompensacji panelu w trybie gotowości.

Pod względem odwzorowania obrazów ruchomych niewiele się zmieniło w stosunku do ubiegłorocznych 55B7 i 55C7 (rozdzielczość dynamiczna wyniosła 600 linii, czyli bez zmian). Wprowadzono co prawda nową opcję Motion Pro, ale nie zwiększa ona istotnie ostrości, powodując za to spadek jasności obrazu i jego migotanie.

Podsumowując, LG OLED55C8 stanowi bardzo duży postęp w odwzorowaniu barw, czystości gradientów leżących blisko czerni oraz, częściowo, w odwzorowaniu ruchu (mniejszej liczbie artefaktów).

Jeszcze nigdy w historii różnica pomiędzy OLED-ami LG, a Sony i Panasonica nie była tak mała.

Nie ulega dla mnie żadnej wątpliwości, że ten znakomity wynik osiągnięto dzięki współpracy z amerykańskimi specjalistami z firmy Technicolor. Inaczej mówiąc, inżynierowie LG zrozumieli, że muszą zainwestować w bardziej zaawansowany tor wizji (dokładniejsze macierze LUT) aby nawiązać równorzędną, z technicznego punktu widzenia, walkę z japońskimi rywalami. Strategia ta okazała się sukcesem, a jej efekty widać gołym okiem.

Tomasz Chmielewski