Sony 55AF8 – test

Sony 55AF8 to telewizor 4K z płaskim ekranem o rozdzielczości 3840 na 2160 pikseli. W urządzeniu tym zastosowano opracowany przez LG Display wyświetlacz OLED o typowej dla tego producenta strukturze subpikseli (RGBW, czyli RGB z dodatkowym białym subpikselem).

Sony KD-55AF8 zadebiutował na targach CES 2018 i jest najmniejszym modelem z drugiej serii telewizorów OLED japońskiego producenta. Nie zastępuje on modeli z serii A1 (2017), które pozostaną w produkcji i sprzedaży do czasu premiery ich następców. Największe zmiany w stosunku do A1 to, m.in.:

• tradycyjny, pionowy ekran, bez pochylenia do tyłu znanego z A1,
• minimalistyczna podstawa,
• znacznie zredukowana głębokość telewizora w porównaniu do A1,
• dwa głośniki niskotonowe (zamiast jednego w A1), co daje dużą różnicę w jakości brzmienia.

Kontrast

Największą zaletą telewizorów OLED jest głęboka, „absolutna” czerń i wynikający z niej niemal nieskończony współczynnik kontrastu. Pod tym względem telewizory OLED pozostawiają daleko w tyle nie tylko telewizory LCD, lecz także plazmy. Pomimo postępu, jaki dokonał się w zaawansowanych telewizorach LCD, tylko telewizory OLED są w stanie wiernie przekazać intencje twórców w najbardziej wymagających scenach, jak np. ta poniżej (obrazy pochodzą z plansz testowych opracowanych dla telewizorów plazmowych Panasonic Viera jeszcze w latach 2008-2010).

Jak widać, pod względem precyzji odwzorowania detali Sony 55AF8 (na lewo) dosłownie miażdży bezpośredniego 55-calowego rywala z ekranem LCD (Samsung 55Q9FN, na prawo). Konkurent, wyposażony został w aż 320 niezależnych stref podświetlenia, ale niestety wygasza je algorytm daleki od doskonałości, którego działanie skutkuje likwidacją i eliminacją istotnych fragmentów obrazu (tj. gwiazd), czyli utratą oryginalnej informacji wizualnej. Krótko mówiąc, w wymagających scenach, gdzie kluczowe jest zachowanie pełnej informacji wizualnej, tylko OLED gwarantuje obraz (niemal) zgodny z oryginałem. Sony 55AF8 jest znakomitym przykładem wierności oryginalnemu obrazowi.

Jasność maksymalna w trybie SDR (okno)

W porównaniu do zaawansowanych telewizorów LCD, OLED-y nie są mistrzami jasności maksymalnej. W przypadku Sony 55AF8 wiele zależy od ustawienia opcji „luminancja szczytowa” (LS). W trybie „kino pro” fabrycznie LS ustawiona jest w opcji „średnia”, co jest dobrym rozwiązaniem, bowiem opcje „wył.” i „mała” nie gwarantują osiagnięcia wzorcowego poziomu jasności dla materiałow SDR jakim jest 120 cd/m^2. W poniższej tabeli podano wyniki pomiarów jasności na prostokątnej białej planszy zajmującej 10% powierzchni ekranu (okno).

Zalecane ustawienie LS to”średnia” przy jasności ustawionej na 29/50 lub mniej.

Jasność maksymalna w trybie SDR (pełny ekran)

Przy wyświetlaniu na całym ekranie, jasność spada, co widać w tabeli poniżej.

Jasność w trybie HDR

Maksymalna jasność w trybie HDR była zmienna i wyniosła:

• na planszy 5% – 694 cd/m^2
• na planszy 10% – 589 cd/m^2

Sony 55AF8 jest w stanie utrzymać ww. wartości do około 1 minuty, po czym jasność spada do ok. 557 cd/m^2 (5%), co jest typową wartością dla telewizorów OLED.

Jeżeli będziemy kontynuować pomiar powyżej jednej minuty, jasność będzie dalej spadać:

• 1:15 – 500 cd/m^2
• 1:30  – 427 cd/m^2
• 1:45  – 379 cd/m^2
• 2:00  – 371 cd/m^2

Choć po dwóch minutach jasność jest niska (371 cd/m^2), żadna typowa scena w filmie HDR nie trwa aż tak długo – chodziło mi tylko o przetestowanie możliwości telewizora.

Warto zaznaczyć, że w przeciwieństwie do wielu koreańskich rywali, Sony nie podwyższa temperatury barwowej w trybie HDR, co jest częstą sztuczką mającą na celu zmylenie recenzenta. Podczas pomiaru jasności w trybie HDR, temp. barwowa bieli na ekranie 55AF8 oscylowała wokół 6500K, czyli wartości wzorcowej.

Gradacja odcieni w trybie HDR

W ustawieniach fabrycznych 55AF8 bardzo ładnie, niemal wzorowo pokazał wszelkie gradienty aż do 1000 cd/m^2 – widać, że inżynierowie Sony postarali się, aby ich najnowszy OLED jak najbardziej przypominał wzorcowy monitor studyjny BVM-X300. Brawo!

Kolory

W ustawieniach fabrycznych trybu Kino Pro odwzorowanie barw było bardzo dobre. Jedynie trzy barwy przekroczyły próg postrzegalności.

Jak widać z wykresu powyżej, największy błąd dotyczy barwy żółtej, która przybiera zbytnio zielonkawy odcień. Widać to lepiej na diagramie chromatyczności poniżej.

Choć jest to mankament większości OLED-ów, błąd ten da się zredukować po kalibracji skali szarości.

W ogólnej ocenie, do odwzorowania barw przez Sony 55AF8 nie miałem większych zastrzeżeń. Przeciwnie, na materiałach 4K telewizor ten oczarował mnie swą ekspresją kolorystyczną. Do dziś pamiętam przepiękne sceny z netfliksowego serialu „Lost In Space”, które, zrealizowane kamerą 8K Red Weapon, dzięki absolutnemu kontrastowi, wyśmienitym kolorom oraz fenomenalnej głębi na Sony 55AF8 wyglądały po prostu wybornie.

Szeroka paleta barw

Jak przystało na nowoczesny telewizor z obsługą HDR, Sony 55AF8 jest w stanie odwzorować szeroką paletę barw. Pokrycie przestrzeni DCI wyniosło 91,5%, co jest bardzo dobrym wynikiem.

Warto wspomnieć, że istnieje kilka metod pomiaru pokrycia przestrzeni DCI. Zastosowana w teście metoda wykorzystująca CIE1931xy daje niższe wyniki niż ta oparta na CIE1976uv. Z kolei producenci podają pokrycie według drugiej metody, bowiem daje ona większą wartość procentową pokrycia. Pomimo tego, zdaniem wielu specjalistów, metoda oparta o CIE1931xy jest bardziej miarodajna.

Ruch

Za poprawę ostrości i płynności ruchu w Sony 55AF8 odpowiada układ o dobrze znanej nazwie Motionflow. Poniższych pomiarów dokonałem przy jasności ok. 120 cd/m^2 (jasność 30/50 + luminancja szczytowa średnia).

Tryb „własny” ma następujące opcje:

• gładkość
• czystość (mała lub duża)

Fabrycznym ustawieniem ostrości ruchu (zwanej niesłusznie „czystością”) jest „mała”. Z kolei czystość „duża” aktywuje wstawianie czarnych klatek obrazu (BFI – black frame insertion). Prawdę mówiąc, poza spadkiem jasności i migotaniem nie zauważyłem niestety w tym trybie żadnej poprawy ostrości obrazów ruchomych.

Płynność ruchu

Duże upłynnianie dostępne jest tylko przy odpowiednio ustawionej opcji „tryb film” (TF). Jeżeli TF ustawimy w opcji „mała” lub „wył.” to nawet tryb „płynny” nie będzie redukował zacięć. Dopiero aktywacja „TF średnia” wprowadza duże upłynnianie.

Obsługa plików z USB

Sony 55AF8 poprawnie odtworzył zdecydowaną większość testowych plików, w tym flv i wmv, których to telewizory Bravia nie odtwarzały w roku 2017 i latach wcześniejszych. Bez problemu poradził sobie z plikami wideo 4K o rozdzielczości pionowej większej od 2160 linii.

Jakość dźwięku

Zastąpienie jednego przetwornika niskotonowego dwoma było strzałem w dziesiątkę. Bas z A1 był dość twardy i docierał się stosunkowo wolno. Zastosowane w AF8 całkowicie nowe przetworniki w liczbie dwóch grają zdecydowanie lepiej, nie tak twardo, lecz bardziej swobodnie; ponadto nie wymagają tak długiego okresu docierania się jak w A1. W połączeniu ze wspaniałym środkiem pasma generowanym przez drgającą powierzchnię samego panelu (Acoustic Surface), wszystko to sprawia, że Sony 55AF8 zapewnia niezwykle klarowną reprodukcję głosów i dialogów – idealna sprawa gdy oglądamy filmy z oryginalną ścieżką dźwiekową.

Werdykt

Pod względem jakości obrazu Sony 55AF8 jest telewizorem po prostu fenomenalnym. Czerń, kontrast, kolory, skalowanie, czystość i klarowność obrazu są najwyższej klasy i zadowolą niejednego wybrednego konesera. Dzięki znakomitemu obrazowi i nowoczesnej stylistyce, niezależnie czy włączony, czy wyłączony, Sony 55AF8 jest prawdziwą ucztą dla oczu. Gorąco polecam!

Tomasz Chmielewski

jakiekolwiek wykorzystanie znaczków nagrody wymaga uprzedniej zgody redakcji