Samsung 50JU6400 (test)

W telewizorze zastosowano wyświetlacz ciekłokrystaliczny (LCD) typu VA. Jest to konstrukcja znanej tajwańskiej firmy AUO zapewniająca kontrast ANSI wyższy niż w bliźniaczym 48JU6400 (który ma panel Samsunga).

Jak widać, dzięki zastosowaniu wyświetlacza od tajwańskiej firmy AUO, Samsung 50JU6400 ma wyższy współczynnik kontrastu ANSI od bliźniaczego 48JU6400, w którym ten współczynnik wyniósł tylko 1757:1. Inaczej mówiąc, Samsung 50JU6400 ma ciemniejszą czerń od modelu 48JU6400 i widać to gołym okiem. Miałem okazję dokonać bezpośredniego porównania obu modeli wyświetlajac na nich jednocześnie ten sam sygnał. Porównanie to wypadło jednoznacznie na korzyść większego 50JU6400. Czy rozważając zakup Samsunga 48JU6400 warto zatem dopłacić 100-200 złotych do 50JU6400? Jeżeli ktoś ogląda filmy wieczorem lub w nocy, to moim zdaniem zdecydowanie tak.

W testowanym egzemplarzu 50JU6400 czerń była dość jednolita, a drobne prześwietlenia nie mąciły radości z oglądania. Nieskalibrowana jasność maksymalna wyniosła 299, a minimalna 17 cd/m²

W ustawieniach fabrycznych trybu Film odwzorowanie kolorów na wprost ekranu było bardzo dobre, a średni błąd (delta E) wyniósł 2,1. Telewizor ma zarówno 2-punktową, jak i 10-punktową regulację balansu bieli oraz możliwość kalibracji poszczególnych kolorów (RGBCMY). Po kalibracji średni błąd odwzorowania barw spadł do 0,9, czyli poniżej bezwzględnego progu postrzegalności (jedynie niebieski „wybijał się” aż na 2,7).

 

 

Kolory bledną pod kątem w sposób typowy dla większości wyświetlaczy typu VA. Telewizor nie oferuje szerokiej palety barw, która dostępna jest w seriach JU6800, JU7000 i wyższych.

We wszystkich trybach układu Auto Motion Plus rozdzielczość dynamiczna (ostrość ruchu) była taka sama i wyniosła 450 linii – typowa wartość dla telewizorów klasy podstawowej (60-hercowych). Na szczęście tryb „wyraźny ruch LED” (WRLED), który zapewnia rozdzielczość obrazów ruchomych rzędu 1080 linii. Ceną, jaką płacimy za włączenie WRLED jest brak upłynnienia ruchu (który dostępny jest we wszystkich innych trybach z wyjątkiem WRLED), rozdwojenie konturów ruchomych obiektów oraz migotanie obrazu, które może przeszkadzać niektórym użytkownikom. Smużenie było małe, a liczba artefaktów upłynniania stosunkowo niewielka. Telewizor nie zdał testu „jednego piksela”.

Mocnym atutem Samsunga 50JU6400 jest liczba odtwarzanych formatów plików wideo. Telewizor odtworzył wszystkie testowe pliki: avi, flv, mkv, mov, mp4, mts, tp, wmv. Niestety, nie odtwarzał plików o rozdzielczości większej niż UHD, co jest zaskakujące, bowiem potrafił to model 55HU6900 z 2014 roku. Odtwarzacz działał sprawnie i nie zawieszał się, choć miał dość irytującą cechę – nie zapamiętywał preferencji użytkownika (np. wyświetlania tylko plików wideo, czy innego niż domyślne sortowania). Wystarczyło wyjść z odtwarzacza (bez wyłączania telewizora) i wszystkie preferencje były zerowane. Szkoda.

Input lag wyniósł 27,1 ms, co oznacza bardzo dobrą wiadomość dla graczy.

Dźwięk był ponadprzeciętnej jakości – telewizor ma lepszą zrozumiałość dialogów niż bezpośredni konkurent Panasonic TX-50CX700E. Pomimo tego, jakość brzmienia nie jest na takim poziomie aby zadowolić audiofila, czy choćby wymagającego melomana.