Sony 55AG8 – test

KD-55AG8 to 55-calowy telewizor marki Sony należący do najbardziej przystępnej serii AG8 telewizorów OLED. Seria ta plasuje się zaraz poniżej flagowej serii AG9 (Master Series). Telewizor prezentuje się atrakcyjnie i nowocześnie:

Ponieważ jest to najtańszy i najbardziej przystępny telewizor z matrycą organiczną w gamie Sony, zrozumiałe jest, że to właśnie 55AG8 a nie 55AG9 będzie przedmiotem większego zainteresowania, zwłaszcza tych, którzy chcą kupić tego wymarzonego pierwszego OLED-a.

Wersja oprogramowania

firmware 2.17062

Wyświetlacz

Matryca pochodzi od LG Display i ma identyczną strukturę subpikseli jak LG 55C9, LG 55E9, Sony 55AG9, czy Panasonic 55GZ950.

Działanie wyświetlacza w praktyce pokazuje poniższy film:

Kolory

Tradycyjnie dla telewizorów marki Sony, nie było większych problemów z odwzorowaniem barw. Zmierzyłem generalnie niskie błędy dE2000 w trybie „własnym”:

Jeżeli analizę zawęzimy tylko i wyłącznie do trzech kolorów podstawowych (tj. RGB) i trzech bezpośrednio od nich barw pochodnych (tj. CMY), to średni błąd dE2000 będzie jeszcze niższy i wyniesie 2,71, czyli znajdzie się poniżej progu postrzegalności.

To daje Sony 55AG8 trzecie miejsce wśród OLED-ów klasy podstawowej, zaraz po, tylko trochę lepszym, LG 55C9 (II miejsce) oraz znacznie lepszym liderze, czyli Panasoniku 55GZ950.

Kolory pod kątem

Jeżeli patrzymy pod kątem na biały ekran 55AG8 da się zauważyć, że im większy kąt tym biel przybiera nieco bardziej chłodniejszy odcień: zaczyna pojawiać się domieszka barwy niebiesko-zielonej, czyli cyjanu. Nie jest to żaden duży problem, ale uważny widz zauważy to z łatwością np. przy oglądaniu biało-czarnych kreskówek jak choćby z serii Simon’s Cat. Na szczęście biel jest jednolita i nie zauważyłem lokalnych przebarwień tak typowych dla wielu OLED-ów A.D. 2018.

Szeroka paleta barw

Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 było wysokie i wyniosło:

1. 97% wg CIExy
2. 99% wg CIEuv

Zwracam uwagę, że wg wielu specjalistów wyniki (1) są bardziej miarodajne, choć producenci z reguły podają (2).

Co nie zmienia faktu, że 55AG8 jest wstanie pokazać na ekranie bardzo nasycone barwy.

Kontrast

Jak przystało na telewizor z matrycą organiczną, kontrast był po prostu wspaniały, a wyborna czerń wyświetlacza dostarczała wrażeń, których próżno szukać nawet w tak dobrych telewizorach jak Bravie z serii XG95, czy u konkurentów w rodzaju Samsung QLED Q90R, czy LG 55SM9010. O tym, jak dobry obraz oferuje Sony 55AG8 świadczą nie liczby, lecz obrazy, w szczególności takie w rodzaju poniższych zdjęć z filmu „Batman” (Burton, 1989) oglądanego właśnie na ekranie Sony 55AG8.

Uwaga! Aby ujrzeć szczegóły w cieniach, zdjęcia proszę oglądać przy jasności monitora ustawionej na maksymalną lub bliską maksymalnej.

Krótko mówiąc „Batman” na Sony 55AG8 wyglądał świetnie (więcej o tym odrestaurowanym do HDR i przeskalowanym do 4K filmie dowiecie się klikając zdjęcie poniżej).

Do pełni szczęścia brakowało mi tylko większej jasności, którą dysponują tacy rywale testowanej Bravii jak LG 55C9, czy Panasonic 55GZ950.

Pionowe pasy (vertical banding)

Nie wystąpiły na planszach IRE0-5, co daje 55AG8 przewagę nad takim telewizorem jak np. LG 55C9.

Kleksowanie

Było znacznie mniejsze od tego w 55C9, ale większe od tego w Panasoniku 55GZ950. Inaczej mówiąc, Sony plasuje się pomiędzy ww. LG, a Panasonikiem, choć bliżej mu do Panasonika.

A zatem, jeśli chodzi o czystość przyczerniowych gradientów, Sony 55AG8 byłby moim drugim wyborem, po 55GZ950.

Jasność HDR (okno)

Wartości dla planszy (okna) zajmującego 5% powierzchni ekranu. Pomiar przez 300 sekund.

Krótki komentarz do wykresu:

• zaczyna od ok. 667 cd/m^2,
• po ok. 50-55s osiąga 700 cd/m^2,
• następnie powoli spada do ok. 440 cd/m^2 i się stabilizuje przez 20 kilka sekund,
• potem znowu rośnie do ok. 700 cd/m^2 …
• … aby ostatecznie spaść do ok. 300 cd/m^2.
• cały pomiar trwał 5 minut.

Jak widać, 55AG8 oferuje niższą jasność w trybie HDR niż rywale, zwłaszcza LG. Co jest tego powodem? Trudno powiedzieć, ale wydaje mi się, że skoro mamy do czynienia z tym samym panelem OLED najnowszej generacji, to w grę może wchodzić dążenie inżynierów Sony do większej ochrony panelu przed wypaleniem.

Niższa luminancja maksymalna niż u rywali może oznaczać, że 55AG8 jest mniej „wyżyłowany” pod względem jasności, co lepiej rokuje jeśli chodzi o trwałość i żywotność wyświetlacza w perspektywie długoterminowej.

Gradacja

Podobnie jak 55AG9, Sony 55AG8 ma dość specyficzne podejście do metadanych zawartych w sygnale źródłowym. Otóż niezależnie od nich wyświetla prawidłowo wszystkie gradienty do poziomu 80%, czyli nieznacznie poniżej 2000 cd/m^2 (nawet jeśli metadane wskazują na maksymalną luminancję rzędu 1000 cd/m^2). Wszystko powyżej 2000 cd/m^2 będzie obcięte (clipping), ale poniżej 2000 gradienty będą jaśniejsze niż u rywali (tj. tych o podobnej luminancji maksymalnej), którzy zachowują detale w światłach kosztem jasności.

Ruch

Ostrość obrazów ruchomych jest typowa dla telewizorów OLED i nie zmieniła się w stosunku do 55AF8/55AF9. Pomiar jak zwykle podaję w liniach (TVL), w zakresie od 150 (minimum) do 1080 (maksimum). Typowy wynik dla OLED-a to 600 linii.

• Płynny, Standardowe, Własny (gładkość 2-3) – 600 linii
• True Cinema, Własny (gładkość Min-3) – 300 linii

Płynność ruchu (w trybie kliszy w opcji średnia)

• Płynny – bardzo duża
• Standardowe – mała
• True Cinema – brak
• Własny -regulowana

Sony 55AG8 ma mniej opcji regulacji płynności („gładkości”w braviowym żargonie) niż rywale. Ponadto, przydałaby się wartość pośrednia pomiędzy gładkością „2” (zbyt mała), a „3” (zbyt duża).

Multimedia

• USB: Sony 55AG8 odtworzył wszystkie pliki testowe z USB. Brawo!
• Dysk sieciowy (NAS): j.w., ale bez TP (nie widzi)

Drobny mankament: jeżeli włączymy telewizor z uprzednio włożoną pamięcią USB i zaczniemy oglądać od razu Netfliksa, czy HBO, to po kilkunastu sekundach telewizor wyjdzie z tej aplikacji aby powiedzieć nam o podłączonej pamięci USB, co jest nieco irytujące.

Dźwięk

Bardzo dobry, spójny ze świetnym środkiem i zaskakująco mocnym basem, choć wysokie tony mają niższą rozdzielczość niż w tradycyjnych rozwiązaniach. Świetne dialogi, głosy i wokale. Ogólnie 4+ z starej szkolnej skali 2-5.

• wspaniała czerń i kontrast,
• czysty obraz bez pionowych pasów,
• mniej zniekształceń przyczerniowych niż w LG 55C9, dzięki lepszemu wysterowaniu panelu,
• wzorowa temperatura barwowa w ustawieniach fabrycznych trybu kino pro,
• bardzo dobre odwzorowanie barw w ustawieniach fabrycznych trybu kino pro,
• świetne brzmienie: klarowny środek, mięsisty i zręczny bas oraz Acoustic Surface sprawiają, że dźwięk stanowi jedno z obrazem;
• unikalna możliwość obrócenia podstawy o 180 stopni w celu podwyższenia telewizora np. po to, by soundbar nie zasłaniał czujnika podczerwieni,
• YouTube z obsługą HDR – nareszcie!

• niższa jasność niż u OLED-owych rywali,
• hałaśliwy pilot (starsza konstrukcja z gumowanymi przyciskami),
• starsza platforma sprzętowa niż w Braviach 55AG9 oraz XG85/XG95, co skutkuje np. brakiem szybkich ustawień i starszą wersją odtwarzacza multimediów,
• fabryczny odtwarzacz multimediów (aplikacja „video”) nie pozwala na powtarzanie klipu/-ów (ale elementy sterujące na stopklatce się już chowają); na szczęście można zainstalować inny np. VLC,
• nieco większe zaszumienie obrazu niż w telewizorach LCD najwyższej klasy (ale podobne do innych OLED-ów),
• lekka utrata szczegółów w cieniach,
• system Android działa nie tak szybko jak w 55XG8505,
• opóźnienie sygnału (input lag) o wartości 47,4 ms (!) dużo większe niż u najlepszych rywali.

Tomasz Chmielewski

W teście wykorzystano program CalMAN firmy Portrait Displays.